Menningarleg í meira lagi

Undanfarnar vikur hef ég lagt mig fram, meðvitað og ómeðvitað, um að verða menningarlegri ef svo má að orði komast. Menningin hefur að mestu leyti tengst leikhúsi og kvikmyndahúsum.

Á síðustu 3 vikum er ég búin að fara 4 sinnum í bíó sem er líklega oftar en á öllu síðasta ári.

Byrjaði á að sjá Brúðgumann sem var sérdeilis skemmtileg og kom það mér á óvart. Vissi svo sem ekki við hverju var að búast en ég skellti allavega uppúr nokkrum sinnum sem er sönnun þess að myndin var ágætis afþreying. (fann ekki mynd)

Næsta mynd sem ég sá var Atonement.

Afskaplega falleg mynd og vel leikin. Svolítið löng en hélt athygli minni engu að síður allan tímann. Hef aldrei verið sérstaklega hrifin af Keira Knightley en blessunin var bara nokkuð góð. Nú bíð ég spennt eftir að fá bókina að láni...býst við að hún sé enn betri.

Þriðja myndin var nú ekkert til að hrópa húrra fyrir og ekki mjög menningarleg svosem. Fór í vinnunni á Ástrík og olympíuleikana. Ekki mörgum orðum um hana að fara....annað en að ég sofnaði yfir henni. Segir ansi mikið.

Í gær fór ég svo á P.S. I love you. Ekta rómantísk/gamanmynd en hvað um það, falleg var hún. Henni hlotnast líka sá heiður að vera sú mynd sem ég hef grenjað hvað mest yfir. Ekki amalegur heiður það. Ég get svo svarið það að ég hefði þurft nokkrar servíettur með mér. Ég var ekki fyrr búin að jafna mig á einu grát atriði þegar annað byrjaði. Á tímabili lá við að ég fengi ekka.

Þessar aðfarir eru bara til marks um góða mynd. Að mínu mati má nefnilega gefa myndum stjörnur eftir því hve mörg tissjú fara í hana. Æ hún var falleg.

Nú svo fór ég í leikhús í síðustu viku. Sá Baðstofuna eftir Hugleik Dagsson. Gat ekki verið þekkt fyrir annað en að sjá allar sýningar eftir hann þar sem ég er mikill aðdáandi og á flestar bækurnar hans. Þessi sýning olli mér engum vonbrigðum svosem. Ég hló heil ósköp eins og við var að búast. Á tímabíli hugsaði ég nú með mér að súrari mann væri vart að finna og jaðraði við að súrleikinn væri of mikill. En á heildina litið fín sýning, þó ég verði að viðurkenna að Forðist okkur var lang best.

Ég ætla ekki að láta hér við sitja og á dagskránni er að sjá Kommúnuna eða öllu heldur Gael Garcia og jafnvel kíkja á listasafn. Svo það er nóg um að vera...